SAFE healthcare

SAFE healthcare

การดูแลสุขภาพหรือการดูแลสุขภาพคือการวินิจฉัยการรักษาและการป้องกันโรคการเจ็บป่วยการบาดเจ็บและความบกพร่องทางร่างกายและจิตใจอื่น ๆ ในมนุษย์ การดูแลสุขภาพถูกส่งมอบโดยผู้ปฏิบัติงานด้านสุขภาพพันธมิตรทันตกรรมการผดุงครรภ์ (สูติศาสตร์) การแพทย์การพยาบาลทัศนมาตรศาสตร์ร้านขายยาจิตวิทยาและวิชาชีพด้านสุขภาพอื่น ๆ มันหมายถึงงานที่ทำในการให้การดูแลเบื้องต้นการดูแลรองและการดูแลระดับอุดมศึกษาเช่นเดียวกับด้านสาธารณสุข

การเข้าถึงการดูแลสุขภาพนั้นแตกต่างกันไปในแต่ละประเทศกลุ่มและบุคคลซึ่งได้รับอิทธิพลจากสภาพสังคมและเศรษฐกิจส่วนใหญ่รวมถึงนโยบายด้านสุขภาพ ประเทศและเขตอำนาจศาลมีนโยบายและแผนการที่แตกต่างกันเกี่ยวกับเป้าหมายการดูแลสุขภาพส่วนบุคคลและประชากรภายในสังคมของพวกเขา ระบบการดูแลสุขภาพเป็นองค์กรที่จัดตั้งขึ้นเพื่อตอบสนองความต้องการด้านสุขภาพของประชากรเป้าหมาย การกำหนดค่าที่แน่นอนของพวกเขาแตกต่างกันระหว่างหน่วยงานระดับชาติและระดับย่อย ในบางประเทศและเขตอำนาจศาลการวางแผนการดูแลสุขภาพมีการกระจายในหมู่ผู้เข้าร่วมตลาดในขณะที่ในประเทศอื่น ๆ การวางแผนเกิดขึ้นเป็นศูนย์กลางมากขึ้นในหมู่รัฐบาลหรือหน่วยงานประสานงานอื่น ๆ ในทุกกรณีตามที่องค์การอนามัยโลก (WHO) ระบบการดูแลสุขภาพที่ทำงานได้ดีต้องใช้กลไกทางการเงินที่แข็งแกร่ง พนักงานที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีและได้รับค่าตอบแทนอย่างเพียงพอ ข้อมูลที่เชื่อถือได้เกี่ยวกับการตัดสินใจและนโยบายพื้นฐาน และสิ่งอำนวยความสะดวกด้านสุขภาพและโลจิสติกส์ที่ได้รับการดูแลอย่างดีเพื่อส่งมอบยาและเทคโนโลยีที่มีคุณภาพ [1]

การดูแลสุขภาพสามารถนำไปสู่ส่วนสำคัญของเศรษฐกิจของประเทศ ในปี 2554 อุตสาหกรรมการดูแลสุขภาพใช้เงินเฉลี่ย 9.3 % ของ GDP หรือ US $ 3,322 (ปรับ PPP) ต่อหัวในสมาชิก 34 ประเทศของประเทศ OECD สหรัฐอเมริกา (17.7%หรือ US $ PPP 8,508), เนเธอร์แลนด์ (11.9%, 5,099), ฝรั่งเศส (11.6%, 4,118), เยอรมนี (11.3%, 4,495), แคนาดา (11.2%, 5669) สวิตเซอร์แลนด์ (82.8 ปี), ญี่ปุ่นและอิตาลี (82.7), สเปนและไอซ์แลนด์ (82.4), ฝรั่งเศส (82.2) และออสเตรเลีย (82.0) ในขณะที่ค่าเฉลี่ยของ OECD เกินกว่า 80 ปีเป็นครั้งแรกในปี 2554: 80.1 ปี โดยไกล. ประเทศ OECD ทั้งหมดได้รับความคุ้มครองสุขภาพสากล (หรือเกือบเป็นสากล) ยกเว้นเม็กซิโกและสหรัฐอเมริกา [2] [3] (ดูการเปรียบเทียบระหว่างประเทศด้วย)

การดูแลสุขภาพถือเป็นปัจจัยสำคัญในการส่งเสริมสุขภาพร่างกายและจิตใจทั่วไปและความเป็นอยู่ที่ดีของผู้คนทั่วโลก ตัวอย่างของเรื่องนี้คือการกำจัดไข้ทรพิษทั่วโลกในปี 1980 ประกาศโดย WHO ในฐานะโรคแรกในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ที่จะถูกกำจัดอย่างสมบูรณ์โดยการแทรกแซงการดูแลสุขภาพโดยเจตนา [4]